Istnieje wiele możliwości leczenia atopowego zapalenia skóry u psów. Obejmują one stosowanie leków przeciwhistaminowych, niezbędnych kwasów tłuszczowych, leków typu kortyzonu oraz immunoterapii swoistej dla alergii. Leczenie to jest na ogół długotrwałe i wymaga zastosowania kombinacji różnych terapii w celu zapewnienia psu komfortu. Połączenie różnych metod leczenia może być najskuteczniejszą opcją dla Twojego psa.
Artykuł przygotowany z myślą o naszych czytelnikach, dzięki współpracy z jamnikizlanu.pl
Leki przeciwhistaminowe
Leki przeciwhistaminowe są skuteczne w zwalczaniu atopowego zapalenia skóry u 25% zwierząt. Stosowanie niezbędnych kwasów tłuszczowych może być mniej skuteczne niż leki przeciwhistaminowe, ale ma mniej skutków ubocznych. Skuteczność tych leków może trwać do 60 dni. Leki te nie leczą innych schorzeń, takich jak piodermia, infekcje drożdżakowe, infekcje ucha i skórne reakcje niepożądane na pokarm lub pchły.
Leki przeciwhistaminowe nie działają dobrze u większości swędzących psów. Chociaż histaminy wywołują stan zapalny i świąd u ludzi, u psów mają inne działanie. Leki przeciwhistaminowe mogą nasilać świąd alergiczny i wtórne infekcje. Dlatego najlepiej jest stosować leki przeciwhistaminowe o udowodnionej biodostępności i skuteczności u psów. Nie są one zalecane do stosowania u szczeniąt.
Niezbędne kwasy tłuszczowe
Badania wykazują, że suplementy diety zawierające niezbędne kwasy tłuszczowe skutecznie zmniejszają nasilenie i czas trwania atopowego zapalenia skóry u psów. Suplementy te są ważne, ponieważ mogą zmniejszyć dawki leków immunosupresyjnych, które są przepisywane psom. Skuteczność programu suplementacji zależy od długotrwałości zmian w diecie. Suplementacja kwasami tłuszczowymi omega-3 i omega-6 może poprawić stan sierści i skóry u psów cierpiących na atopowe zapalenie skóry.
Chociaż nie ma bezpośredniego porównania pomiędzy miejscowymi i doustnymi PUFA, stwierdzono, że są one równie skuteczne, gdy podaje się je w połączeniu z innymi lekami, takimi jak glikokortykoidy lub cyklosporyna. Z tego powodu u psów z atopowym zapaleniem skóry o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego zatwierdzono stosowanie dodatkowych leków. Ocenę CADESI-03 przeprowadzono u psów, którym przez 8 tygodni podawano preparaty miejscowe zawierające PUFA.
Leki typu kortyzonowego
Międzynarodowa grupa zadaniowa ds. atopowego zapalenia skóry u psów (obecnie znana jako Międzynarodowy Komitet ds. Chorób Alergicznych Zwierząt) opublikowała konsensusowe wytyczne dotyczące leczenia atopowego zapalenia skóry u psów. Chociaż większość objawów choroby reaguje na stosowanie leków typu kortyzonu, stosowanie doustnych sterydów nie powinno być pierwszą linią leczenia.
Jedno z badań porównywało cyklosporynę A i prednizolon w wieloośrodkowym, randomizowanym, kontrolowanym badaniu terenowym. Jego autorzy nie byli zaślepieni na leczenie, a dermatolodzy, którzy brali w nim udział, posiadali certyfikaty. Badanie przeprowadzono w pięciu klinikach francuskich i amerykańskich. Oba leki były równie skuteczne, ale w badaniu zauważono również, że cyklosporyna A i glikokortykoidy mają różne sposoby działania.
Szczegółowa immunoterapia alergenowa
Początkowo immunoterapia swoista polega na podaniu dwóch lub trzech wstrzyknięć alergenów rozcieńczonych płynnym rozcieńczalnikiem. Dawki i czas każdego wstrzyknięcia są dostosowywane do reakcji zwierzęcia. Reakcja psa jest oceniana poprzez ocenę stopnia swędzenia. Jeśli po dwóch tygodniach u psa nie nastąpi poprawa, lekarz weterynarii może zastosować nowy preparat do immunoterapii swoistej dla danego alergenu lub kombinację obu preparatów.
Oprócz przynoszenia ulgi chorym psom, immunoterapia swoista dla danego alergenu (AIT) jest skuteczna w leczeniu atopowego zapalenia skóry u psów. Jednakże, lekarze i klienci muszą być przygotowani na poświęcenie czasu i środków na stosowanie tej terapii. Edukacja i szkolenie pacjentów są niezbędne dla osiągnięcia sukcesu w leczeniu. Chociaż poważne działania niepożądane występują rzadko, drobne reakcje i słaba odpowiedź na leczenie mogą zagrażać życiu i muszą być zgłaszane lekarzowi weterynarii. W związku z tym konieczne jest monitorowanie reakcji każdego psa i w razie potrzeby dostosowanie protokołu podawania leku.
